Delivering Views #7 Godmorgen Mr Ole

Τι μπορεί να συνδέει κάποιον σαν κι εμένα με τον 72χρονο Ole Christiansen από τη μακρινή Δανία; Ούτε καν η εικόνα του Πενταδάκτυλου στη σελίδα του στο Facebook δεν θα ακουγόταν ως πειστική απάντηση, πόσω μάλλον η θητεία του στην ειρηνευτική δύναμη, εδώ, τη δεκαετία του '70. Κι όμως, όταν μου πρότεινε η Κυριακή Κώστα να επιμεληθώ μια σειρά από καρτ ποστάλ για τη σειρά Delivering Views, εγώ προσπέρασα δεκάδες εικόνες και αγκιστρώθηκα σ’ αυτά τα ξέφτια της μνήμης από τα ξεθωριασμένα 70ς. Προφανώς γιατί κάπου εκεί είδα διάσπαρτα κομμάτια της παιδικής μου ηλικίας που «υπερπηδώντας παπαρούνες έρχεται», ανταμώνοντας με ό,τι πολυτιμότερο διασώζεται από τη συλλογική μας μνήμη. Οι εικόνες που κατέγραψε η κάμερα του κυρίου Ole (εικόνες που μοιάζουν σαν να κάηκαν από τον ήλιο και να μούλιασαν στην υγρασία όλα εκείνα τα κυπριακά καλοκαίρια και φθινόπωρα τις δεκαετίες που μεσολάβησαν) είναι ίδιες με τις φωτογραφίες που παλιώνουν στα οικογενειακά άλμπουμ, σινιάλα που ο καθένας μας θα έκανε στον εαυτό του αν ήθελε να αναμοχλεύσει αναμνήσεις. Με άλλα λόγια, οι καρτ ποστάλ του κυρίου Ole είναι η Κύπρος που διασώσαμε μέσα μας, η προσωπική μας ματιά στο μεγάλο κάδρο της Ιστορίας.
Σταύρος Χριστοδούλου

-----

What can connect someone like me with the 72 years old Ole Christiansen from distant Denmark? Not even the picture of Pentadaktylos on his Facebook page could be heard as a persuasive answer, let alone his service in peacemaking forces, here, during the 70s. Nevertheless, when Kyriaki Kosta asked me to curate a series of cards – postal for the project Delivering Views, I passed by tens of pictures and stacked on these loose strands of memory from the faded 70s. Obviously, it is because somewhere there I saw the scattered pieces of my childhood which “comes over jumping poppies”, meeting with everything most valuable is preserved from our collective memory. The images which were recorded by the camera of Mr Ole (images which seem as if they were burnt by the sun and soaked in moisture all those Cyprian summers and autumns during the decades in between) are the same as the photos which are getting old in family albums, signals which anybody would make to himself if he wanted to incite memories. In other words, the cards – postal of Mr Ole are the Cyprus we preserved inside us, our personal view of the big frame of History.
Stavros Christodoulou