Phaneromenis70
Delivering Views #21 - Postcard Pack / "Flora Parrott 2018"
Delivering Views #21 - Postcard Pack / "Flora Parrott 2018"
Delivering Views/ Καρτ-ποσταλ / Κεφάλαιο 21 / «Flora Parrott 2018»
Η σκόνη παρασύρθηκε από τον ζεστό, ξηρό αέρα και κάλυψε τα πάντα σαν μια λεπτή μεμβράνη. Σωρεύτηκε στις γωνίες και εισέβαλε στα ρουθούνια.
Ένα ακόμη στρώμα προστέθηκε πάνω σε αυτή την ήδη όμορφα περίπλοκη πόλη, μια κινούμενη άμμος που αλλάζει τις μορφές και απορροφάται στο τοπίο.
Υπήρξε προειδοποίηση στις ειδήσεις για παραμονή σε κλειστούς χώρους και έτσι αποφάσισε να κάνει κάποια τηλέφωνα και να στείλει e-mails, παρά να πραγματοποιήσει συναντήσεις. Είχε την πρόθεση να πάει να ανάψει ένα κερί, αλλά η παροδικότητα της φλόγας έμοιαζε τόσο εύθραυστη, ένα σήμα ανάμεσα σε όλα εκείνα που μεταφέρουν πληροφορίες σε μακρινές δυνάμεις: τα νομίσματα, το συνάλλαγμα, την παρακολούθηση.
Tα λουλούδια φαίνονταν επίσης μια εύθραυστη χειρονομία, αλλά ένα φυτό ίσως θα ήταν προτιμότερο. Παρότι θα έπρεπε να καλυφθεί για να προστατευθεί από τη σκόνη… ίσως με μια μεμβράνη ή ένα ύφασμα αρκετά διαφανές ώστε να αφήνει το φως να διέλθει, αλλά από την άλλη αδιαπέραστο ώστε να κρατήσει μακριά τα μικροσκοπικά σωματίδια της σκόνης.
Μένοντας στο σπίτι, περιηγήθηκε στις εικόνες και τα παράθυρα του υπολογιστή, ώστε έχασε τον ειρμό της σκέψης της. Μέσα στην αποπνικτική ατμόσφαιρα του δωματίου, αναζητούσε κάποιου είδους διαύγεια.
Χωρίς να σκεφτεί, άνοιξε το παράθυρο και πήρε μια βαθιά ανάσα.
Η Flora Parrott είναι εικαστικός και ερευνήτρια που επί του παρόντος εκπονεί χρηματοδοτούμενη διδακτορική διατριβή σε συνεργασία με τα Τμήματα Γεωγραφίας του Royal Holloway University στο Λονδίνο και Χαρακτικής του The Royal College of Art.
Delivering Views / Postcard / Chapter 21 / «Flora Parrott 2018»
Another layer resting on top of this already beautifully complex city, a shifting sand that fixes and becomes absorbed into the landscape.
There was a warning on the news to stay inside, so she decided to make some phone calls, or send emails rather pay visits in person. She had intended to go and light a candle but the impermanence of the flame seemed so fragile a signal amongst all of the transmissions flying around the island: Currency, exchange, surveillance all beamed back to distant forces.
Flowers too seemed a frail gesture, but a plant, that might be better. Although it would need to be covered to protect it from the dust...maybe with a film or fabric transparent enough to let the light through but impermeable enough to block out the tiny particles.
Sitting inside, she became lost on the laptop, so many images and windows open that she lost her train of thought. The build up made her wish for a sort of clarity, the airless room was stifling.
Without thinking, she opened the window and took a huge breath.